Als werkende, alleenstaande én fulltime moeder van een puber, voel ik mezelf altijd in ‘functie’: ik ben opvoeder, huishoudster, keukenprinses, daarnaast moeten de rekeningen maandelijks netjes betaald worden en wil ik er ook graag een sociaal leven op nahouden. Het wordt me soms weleens te veel. En juist dan laat ik uitdagende kansen liggen…Wat is er toch met me aan de hand?
Tekst: Tatum Dagelet
Help!
Die doos van Pandora heb ik al meerdere malen opgetrokken bij menig hulpverlener, daar heb ik geen zin meer in. Ik wil vooral praktisch te werk gaan.
Bovendien klinkt een bezoek aan een lifecoach wat laagdrempeliger dan een consult bij een psycholoog. ‘Teveel ballen in de lucht?’ lees ik op de site van lifecoach Luuk Imberg. Hoppa, dat is meteen de spijker op de kop.
En dus zit ik op de bank, bij Luuk. Nadat ik me bij hem heb beklaagd over al mijn hoog te houden ballen, het overzicht dat ik volledig kwijt ben, en dat ik mezelf niet genoeg ontwikkel op werkvlak, constateert hij dat het een combinatie lijkt van verschillende aspecten: hoe organiseer ik mijn leven, mijn (tijds)planning en hoe kan ik daarnaast tijd maken voor de ideeën die ik heb, terwijl alles volloopt. En durf ik daadwerkelijk die kansen aan te grijpen als ik daar tijd voor vrij maak?
Stappenplan
‘Wat een concrete stap voor jou is’, zegt Luuk, ‘is helder krijgen waar jouw prioriteiten liggen: het creëren van overzicht. Maar daar gaat een eerste stap aan vooraf. En dan is mijn eerste vraag: Waar loop je tegenaan, waarom zit je hier? En waar wil je over vijf jaar zijn? Want als we duidelijk krijgen waar je tegenaan loopt en wat jouw wens is, kunnen we een globaal stappenplan maken.’
Ai. Zo’n stappenplan lijkt me wel wat, maar waar ik over vijf jaar ben, daar denk ik liever niet over na. Dan ben ik namelijk 49 en zit ik waarschijnlijk vol in de overgang.
Keuze
Vervolgens benoem ik alle nadelen van het ouder worden, inclusief het gehele aftakelingsproces. En nog angstiger: vóór die tijd moet ik dus echt een relatie hebben, want daarna ben ik simpelweg uitgerangeerd. Maar dat is mijn aanname, vindt Luuk, ‘Als je de uitdaging van het leven goed aan weet te gaan, word je juist een wijzer, zelfverzekerder en liefdevoller mens. Hoe ouder je wordt, hoe beter je weet wat je wil.’
Ben ik soms een doemdenker? Is dat wat mij tegenhoudt? Moet ik meer positief gericht zijn in mijn leven? Luuk: ‘Je hebt altijd een keus hoe je ergens mee omgaat. Dingen overkomen je, maar ik geloof óók in de maakbaarheid van het leven. Of je nou in de overgang zit, je kind verliest, gaat scheiden, je fortuin kwijtraakt, het een is erger dan het andere… de wereld kan voor je instorten, je kunt het leven opgeven. Of je denkt: oké, dit is verschrikkelijk, hoe ga ik dit oppakken en hoe ga ik er wat van maken. Er is altijd iets wat je kunt doen, waardoor je er sterker uitkomt.’
Stap 1. Probleem/ Wens
Terug naar de vraag waar ik tegenaan loop. Moeten we die beerput dan tóch opentrekken? ‘Om het goed helder te krijgen, moeten we heel even de pijn opzoeken. Hoe duidelijker jij dat voelt, hoe sneller je ook wilt dat er een verandering in komt’, adviseert Luuk, ‘Dus we zoemen nu even in op wat niet lekker loopt, daarna gaan we vooral focussen op wat jij wél wilt.’
Wil je weten hoe deze sessie zich vervolgde? Hou mijn website dan in de gaten of volg me op Linkedin, Instagram of Facebook!