Eenzaam in verbinding aan de zogenaamde top

Als ik één ding moet kiezen waar ik echt gelukkig van word dan is het zonder twijfel samen zijn met anderen. Voelen dat ik iets deel met iemand, op wat voor manier dan ook. Hoe sterker en meer dat in mijn leven aanwezig is, des te beter. Maar dat betekent niet altijd dat je verbonden bent met de rest van de wereld…

Ons

Tijdens mijn studententijd deed ik samen met mijn vrienden een Reiki cursus, bij Reiki master Belinda. Ik vond het geweldig. Er was in die cursus ontzettend veel persoonlijke aandacht voor elk van onze persoonlijke problemen. Elke emotie mocht er zijn, en er werd flink wat afgehuild. Dat was heerlijk, want we voelden ons veilig bij Belinda, en bij elkaar. Andere vrienden om ons heen gingen de cursus ook doen, en algauw ontstond er binnen mijn vriendenkring een soort mini stroming. We stortten ons er helemaal in. Ik voelde me onwijs verbonden met ‘ons’.

Onze Reiki master Belinda vond bij ons gretige aftrek voor haar Reikigeloof. We leerden niet alleen over Reiki, maar over veel meer, waar zij zich mee bezig hield. We leerden over eerdere levens die we hadden gehad, en persoonlijke engelen die ons beschermden. We leerden aura’s te zien bij anderen. Toeval bestond niet, dat geloofde ik in letterlijk élke situatie. Mijn beste vriend woonde op nummer 23 en ik pakte bus 23. Wat had dat te betekenen? Dat kon geen toeval zijn!

Sekte

Belinda werd mijn persoonlijke goeroe, zij vond dat zij de waarheid sprak en dat leek mij ook heel waarschijnlijk. Ik ervoer namelijk enorm veel zingeving door dit alles. We hadden voor mijn gevoel de heilige graal gevonden om mensen te ‘helen’ en gelukkiger te maken. En het gaf mij ook een onwijs sterk gevoel van verbondenheid met elkaar. We spraken namelijk regelmatig met elkaar af om Reiki op elkaar te oefenen en daarover te praten. We deelden daarbij alles over onszelf met elkaar, tot onze intiemste angsten. Dat gaf een ontzettend bijzonder, bijna verslavend saamhorigheidsgevoel. Dat wilde ik zo veel mogelijk vasthouden.

Echter, Belinda wilde er niets van weten als we kritische vragen hadden omtrent Reiki en al het andere ‘spirituele’ dat we leerden. Tegenspraak voor wat zij ons leerde, werd niet geduld. Sommigen van ons deden haar daar in na, en ik begon me langzaamaan minder veilig bij haar en die anderen te voelen, terwijl ik tegelijkertijd aan haar lippen hing voor al die oprechte liefdeswijsheid die zij ons bracht, en waar ik nooit eerder echt over gehoord had. Het leek wel een sekte.

Zogenaamd in liefde

Dat bijzondere groepsgevoel zorgde voor een gevoel van superioriteit. Wij wisten hoe het zat in het leven. Alles was namelijk op te delen in angst en liefde. Wij deden aan Reiki, dus wij leefden steeds meer in liefde, en Belinda had die top al bereikt. Maar de rest van de wereld leefde in angst, dachten we. En wij moesten die ‘onwetende’ mensen helpen om weer in liefde te gaan leven. Zonder dat ik het door had creëerden we onbewust en onbedoeld een afstand tussen ons en de rest van de wereld, waaronder mijn overige vriendenkring, die niet zo “spiritueel” was als ik.

Innerlijk stemmetje

Gelukkig had ik mezelf en mijn innerlijke wijsheid nog. Want gedurende die periode had ik steeds meer ervaringen die niet strookten met wat ik van Belinda had geleerd. Ik zag eerlijk gezegd toch niet echt aura’s, ook al had ik dat heel erg graag gewild. Soms tijdens het geven van Reiki aan iemand bleven mijn handen koud (schaam schaam), en eigenlijk ervoer ik nooit ook maar iets van beschermengelen om mij heen (erg ongevoelig van me), ook al had mij dat ook erg gaaf geleken. Om maar te zwijgen over eerdere levens die ik zou hebben gehad, waarvan ik wist (van mijn studie) dat wat ik als ‘visioen’ zag net zo goed een verbeelding kon zijn in plaats van een echte herinnering. En dat ik iets had met het getal 23, dat sloeg natuurlijk ook helemaal nergens op.

Voetstuk

Langzaamaan begon Belinda’s voetstuk zich af te breken. Beetje bij beetje, dankzij de stemmetjes van mijn verstand en mijn gevoel, ging ik steeds meer beseffen dat ík, en niet de andere ‘in-angst-levende mensen’ om mij heen, juist de grootste lessen te leren had. Ik besloot het contact met Belinda te verbreken en viel zelf, gelukkig, snoeihard van mijn eigen verzonnen voetstuk van Liefde.

Kwetsbaar

Die Reiki tijd heeft mij hele mooie dingen geleerd die ik nu nog steeds in mijn coaching gebruik, zoals liefdevol omgaan met emoties als boosheid, verdriet en angst. Maar het heeft mij ook confronterend geleerd dat ik kwetsbaar ben voor het verleidende idee dat ik beter ben dan anderen of dat anderen, door mijn eigen vooroordelen, minder lijken dan ik. Soms zonder dat ik het doorheb. En dat deze gedachten juist een afstand creëren tot anderen, en mij direct een stukje minder liefdevol, minder verbonden maken.
Ik was er van geschrokken dat ik als goed bedoelend en hulpvaardig mens hier net als veel andere mensen gevoelig voor was, en ben die kwetsbaarheid nooit vergeten. Het is datgene wat mij verwijdert van anderen, en dat is het laatste wat ik wil.

Delen blijft dus voor mij het belangrijkste wat er is. Misschien herken jij wel iets in mijn verhaal. Laat me dit dan weten als je wilt. Top!

Luuk Imberg is lifecoach en vitaliteitscoach. Hij helpt mensen dichter bij zichzelf te komen, weg van de stress. Om betere keuzes te kunnen maken, en meer rust en zelfvertrouwen te ervaren. Zodat ze hun leven kunnen leven zoals zij dat willen. Wil je op de hoogte blijven van de inzichten en tips die hij geeft met betrekking tot een optimaal gezond en gelukkig leven? Laat dan hier je gegevens achter.